Kaybettiğim Birine..

Merhaba bunu okuması gereken kişi. Yani okuyorsan tabi. Bunu yazmış olmamın nedeni kesinlikle bir şeyleri düzeltmek ya da değiştirmek istememden değil. Sadece yüzüne bakacak yüzüm olsun diye yazmak istedim. Ben gerçekten çok üzgünüm. Olan her şey benim hatamdı. Yanlış kişiye yanlış duygular besledim. Ve bunu söylemeye çok utanıyorum ama şimdi o duygular yok. Gerçek sandığım şeyler aslında öyle değilmiş. Ben değiştim. Duygularım, inandıklarım değişti. Eski ben seni çok seviyordu. Ya da ufacık bir hoşlanmayı büyütmüştü. Sen bir şekilde birinden bunu öğrenince tek bir kelime söylemeye gerek duymadan yok saydın onu. Yüzüne bile bakmadın. O bu yüzden gecelerce ağladı. Kendine kızdı. Şimdi ki ben ise... Yani ben eskiden yaptığım her şeyi saçma buluyorum. Arkadaşlığın her şeyden önemli olduğunu biliyorum. Aşık olmak o kadar saçma ve yalan geliyor ki, eski benle dalga geçiyorum. Yine de her şey bir arkadaşı kaybetmemi önlemiyor. Ben gerçekten değer verdiğim birini kaybettim. Bunu hak ettim zaten senden de bir şey beklemiyorum. Dedim ya sadece yüzüm olsun diye yazdım bunu. Okula gelebilecek ve senin yüzüne bakabilecek bir yüz için... Umarım sen de bu yüze yüzünü çevirmezsin. Çünkü herkes ikinci bir şansı hak eder.

İç çekişler son olmayacak...

  Çoğu kez üzüldüm. Hayallerim kırıldı. Umutlarımdan yaptığım gemilerim battı. Hayatımın bitanesi hayatımın katili oldu. Defalarca yara aldım. Defalarca su sızdı gemilerime. Defalarca düştüm, defalarca öldüm belki şu hayatta. Defalarca ağladım gecelerin karanlığında. Yokluğunda hayallerim yüzmeyi öğrendi göz yaşlarımda. Çoğu boğuldu, içimde her gün ölen sen gibi. Acılıydı ama değecekti. Gündüzleri sahte gülüşler atarken, geceleri sessiz çığlıklarımla ağlayarak kendimi de yok ettim. Şimdi ne kaldı bizden geriye. Sen çoktan gitmişken ve ben de senin yokluğunda hiçleşmişken. 

Yalnızlık Yanlışlıktır...

Yalnız hissediyorum. Başkaları gibi olamadığımı düşünüyorum. Kimi zaman sevdiğim insanları kıskanıyorum. Kıskandıklarıma benzemeye çalışıyorum. Hiç bir zaman asıl ben olmuyorum. Olamıyorum. Belki de ben olmaktan korkuyorum. Yalnız ben olmak. Bazen her insanın kendiyle yalnız olduğunu düşünüyorum. Galiba bir mucize bekliyorum. İki tane ben mi istiyorum yalnız olmamak için? Ama daha biri bile olamazken. Yok başka bir şey istiyorum ben. İnsan her zaman yalnızdır. Bunu biliyorum. Ne yazık ki bunu bilen azınlıktayım. Unutmak istiyorum belki de. Bunu unutturacak insanlar istiyorum çevremde. Bencil mi davranıyorum? Yoksa tek istediğim biraz ilgi mi? Çoğu kez çevremdekileri kırıyorum. Ama onlarda suçlu. Göremiyorlar. Beni... İçimdeki beni göremiyorlar. Bir dakika, ben onları görebiliyor muyum? Hiç sanmıyorum. O zaman neden onlara kızıyorum. Yine işin içinden çıkamadım. Çok mu karışık düşünüyorum ben bilemedim. Hayır. Hayır. Ne istediğimi biliyorum ben. Yalnızca başka birini istiyorum. Sadece ikimiz olalım istiyorum. Elbette başkaları da olacak. Ama biz birbirimize bir farklı olalım istiyorum. Birbirimize birbirimizden başkası iyi gelmesin istiyorum. Yanlış anlamayın ben bir sevgili istemiyorum. Sevgiliden fazlasını istiyorum. Anne, baba, kardeş, dost... Yeri geldiğinde her şeyim olabilecek biri istiyorum. Aynı şekilde beni de böyle isteyen birini. Çok mu şey istiyorum ben? İmkansızı mı istiyorum? Aa, bu arada bu kişi sorularıma da cevap versin. Ne kadar karmaşık, saçma olursa olsun.