Yalnız hissediyorum. Başkaları gibi olamadığımı düşünüyorum. Kimi zaman sevdiğim insanları kıskanıyorum. Kıskandıklarıma benzemeye çalışıyorum. Hiç bir zaman asıl ben olmuyorum. Olamıyorum. Belki de ben olmaktan korkuyorum. Yalnız ben olmak. Bazen her insanın kendiyle yalnız olduğunu düşünüyorum. Galiba bir mucize bekliyorum. İki tane ben mi istiyorum yalnız olmamak için? Ama daha biri bile olamazken. Yok başka bir şey istiyorum ben. İnsan her zaman yalnızdır. Bunu biliyorum. Ne yazık ki bunu bilen azınlıktayım. Unutmak istiyorum belki de. Bunu unutturacak insanlar istiyorum çevremde. Bencil mi davranıyorum? Yoksa tek istediğim biraz ilgi mi? Çoğu kez çevremdekileri kırıyorum. Ama onlarda suçlu. Göremiyorlar. Beni... İçimdeki beni göremiyorlar. Bir dakika, ben onları görebiliyor muyum? Hiç sanmıyorum. O zaman neden onlara kızıyorum. Yine işin içinden çıkamadım. Çok mu karışık düşünüyorum ben bilemedim. Hayır. Hayır. Ne istediğimi biliyorum ben. Yalnızca başka birini istiyorum. Sadece ikimiz olalım istiyorum. Elbette başkaları da olacak. Ama biz birbirimize bir farklı olalım istiyorum. Birbirimize birbirimizden başkası iyi gelmesin istiyorum. Yanlış anlamayın ben bir sevgili istemiyorum. Sevgiliden fazlasını istiyorum. Anne, baba, kardeş, dost... Yeri geldiğinde her şeyim olabilecek biri istiyorum. Aynı şekilde beni de böyle isteyen birini. Çok mu şey istiyorum ben? İmkansızı mı istiyorum? Aa, bu arada bu kişi sorularıma da cevap versin. Ne kadar karmaşık, saçma olursa olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder