Çoğu kez üzüldüm. Hayallerim kırıldı. Umutlarımdan yaptığım gemilerim battı. Hayatımın bitanesi hayatımın katili oldu. Defalarca yara aldım. Defalarca su sızdı gemilerime. Defalarca düştüm, defalarca öldüm belki şu hayatta. Defalarca ağladım gecelerin karanlığında. Yokluğunda hayallerim yüzmeyi öğrendi göz yaşlarımda. Çoğu boğuldu, içimde her gün ölen sen gibi. Acılıydı ama değecekti. Gündüzleri sahte gülüşler atarken, geceleri sessiz çığlıklarımla ağlayarak kendimi de yok ettim. Şimdi ne kaldı bizden geriye. Sen çoktan gitmişken ve ben de senin yokluğunda hiçleşmişken.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder